Wspomnienia z dzieciństwa

Uwielbiałam spędzać wakacje na wsi.Mieliśmy znajomych, którzy jakimś cudem decydowali się na opiekę nade mną w tym okresie.Mieli syna w moim wieku,więc razem eksplorowaliśmy wiejskie,sielskie życie.

Jak słyszałam,że kotka ma małe, byłam w siódmym niebie.Dawałam im mleko i tuliłam całymi dniami.Lubiłam zbierać jeszcze ciepłe jajka.Zaganialiśmy owce z pastwiska, chodziliśmy do sąsiada po mleko, które wieczorem zamieniało się w pyszne gofry.

Siedzieliśmy na drzewach zrywając czereśnie, zbieraliśmy jagody by rozkoszować się później pierogami ze śmietaną.Mieliśmy mnóstwo pomysłów,czasami kretyńskich.

Pamiętam,że znaleźliśmy śrutówkę i strzelaliśmy do kur.Trafiliśmy koguta sąsiada.Ja obrońca zwierząt, byłam kiedyś cholernym oprawcą.Dlatego teraz tłukę dzieciakom do głowy,że zwierzę czuje tak samo jak człowiek.

Wakacje na wsi były przygodą życia.Można było realizować najbardziej niedorzeczne pomysły zaczerpnięte z książek.Kiedyś zwodowaliśmy balię.Myśleliśmy,że uda się nią pływać jak łodzią:):)

Jakież było nasze zdziwienie, kiedy balia zaczęła tonąć:)

Była też  budowa zjeżdżalni wodnej.Znaleźliśmy jakąś starą dechę i myśleliśmy,że nasze gładkie tyłki będą po niej sunęły jak mydełko.No nie sunęły.Gacie były w strzępach, podobnie jak dupsko:)

Gwóźdź przeorał mi cztery litery i odechciało mi się aquaparku.

Wyjście do kibelka było nie lada przedsięwzięciem. Kibelson znajdował się za domem.

Bałam się jak diabli, szczególnie nocą, więc starałam się pozałatwiać wszystkie potrzeby do zmroku.

Burze na wsi wyglądały następująco.Na klęczkach modliliśmy się,żeby piorun nie trafił w chałupę.

Często nie było światła, co potęgowało strach.Bałam się,że jakieś drzewo spadnie na dom i zginiemy.

Najgorszym przeżyciem było dla mnie rozcharatanie stóp.Zapamiętam to do końca życia.

Postanowiliśmy sobie brodzić w strumieniu.Nic nie czułam, dopóki nie wyszłam z wody.Stopy zaczęły krwawić.Okazało się,że stąpałam po rozbitych butelkach.

Ciotka lała mi na nie wodę utlenioną z wielkiej butli, a jak darłam się wniebogłosy.

Strumyk omijałam szerokim łukiem.

Oczywiście była też stodoła i skoki na siano:)

Przystanek autobusowy to było centrum kulturalne.Dzieciaki spotykały się na nim popołudniami.

Urządzaliśmy sobie jazdy na komarkach.Nasz był niezbyt żwawy.Linkę od gazu trzymałam w garści pociągając ją co jakiś czas. Jawki, mztki, komarki,wiejskie dyskoteki, z których wracało się pieszo kilka km.

Pamiętam zażenowanie gdy musiałam przedzierać się przez grupki oblegające wiejski sklep.

Przyjazd miastowej był zawsze atrakcją.

Fajne wspomnienia.Wracają zawsze gdy jestem na wsi.Nie wiem czy dane mi będzie wychowywać dzieci ale chciałabym dla nich takiego życia.Nie interesują mnie najlepsze szkoły.Może być wiejska, dodatkowe zajęcia zorganizuję im sama.

Chcę by żyły spokojnie, by radość sprawiało im obcowanie z naturą.

Nawet gdy będziemy sami, starość spędzimy daleko od miasta.

Na tyle daleko by budziły mnie kury, a nie ryk silnika.

Mój towarzysz zabawy ma dzisiaj dwójkę dzieci i mieszka w tym samym domu:)

A miałam zostać jego żoną..;)

Pozdrawiam Tangerina;)