Nadal czekamy

Musieliśmy przełożyć oglądanie domu bo Państwo się rozchorowali, zresztą mój mąż również.

Umówiliśmy się na sobotę bo w niedzielę mam zajęcia. 

To mój pierwszy weekend wolny odkąd rozpoczęłam studia. Człowiek docenia ten wolny czas dopiero jak go mu zabiorą. Cudowanie było leżeć w łóżku z kawą i czochrać Inkę:)

Tradycyjnie czuję, że za dużo wzięłam na siebie i chyba za bardzo się wszystkim przejmuję.

Pojawił się problem jak zaliczyć praktyki skoro pracuję po 8h dziennie, a w czasie pandemii placówki zamykają się na ludzi z zewnątrz. Mam nadzieję, że uczelnia przewiduje jakiś plan B.

Pierwszaki dają mi w kość. W sumie teraz mam przekrój dzieciaków od I do VIII klasy.

Najlepiej pracuje mi się z dzieciakami z klas II - VIII. Drobnica wymaga innego sposobu komunikacji, ogromu cierpliwości i głębokich oddechów. Zdarza mi się myśleć dość często, na co mi to było ale są dni gdy jest naprawdę owocnie:)

Ostatnio grałam z pierwszakami w nogę. Sprawiło mi to tyle radości! Poczułam się jakbym sama miała znów7 lat. Muszę trzymać formę bo mnie wykończą:)

Nie mogę się doczekać oglądania tego domu. Mam nadzieję, że to będzie to!

Temat z psem wyhamował. Mieliśmy konferencję z behawiorystką i kobietą z fundacji.

Pies jest do ułożenia i zmiana domu nie powinna wyrządzić mu krzywdy. Mamy dużo wątpliwości. Pierwsza co na to Inka, druga czy dom wytrzyma demolkę, trzecia jak sprawdzić czy psy się dogadają skoro nie mamy kiedy jechać na Śląsk.

Obecna właścicielka błaga o pomoc bo pies pożera jej chałupę. Jednak sorry ale w tej sytuacji pies i jego dobro jest najważniejsze. Nie możemy mu robić rewolucji nie będąc tego pewnym. Poza tym jest jeszcze nasza suczka, która stała się niezłą przylepą. Nie chciałabym jej fundować jakiegoś stresu.

Dajemy sobie czas. Jeśli znajdą kogoś innego, trudno. Nic na siłę.

 Pozdrawiam Tangerina;)