Tu jest pięknie!

Dziś zostaliśmy w chalupce.Dla odmiany było słonecznie i ciepło.Snieg znika i robi się błoto.Zrobilismy sobie spacer po wiosce.Miejscowe burki chyba nie znają smyczy. Kuzyn obszczekuje samochody.Ladnie chodzi na smyczy.Jest w nim ogromna tęsknota za wolnością.Jak wracamy ze spaceru jest niezadowolony.Mam wrażenie,że ciągle czuje niedosyt.Chcialby więcej i więcej.

Ina sobie z nim radzi.Pare razy pokazała mu zęby.Ona przy nim jest aniołem i nigdy nie przypuszczałam,że to powiem.Bardzo się pilnuje,gdzie w domu już by pobiegła do lasu.Tu trzyma się blisko i nie ma z nią problemu,biega bez smyczy.

Kuzyn jęczy i zawodzi.Probuje wymuszać,sprawdza nas.Gdy jemy parkuje przy stole.Ktos go musiał dokarmiać.

W nocy się kręci ale to chyba wynika z tego,że to kolejne nowe dla niego miejsce.

Nie lubi jak się go głaszcze albo nie zna dotyku.

Ma silny,dominujący charakter.

Poznajemy się z każdym dniem.

Mogłabym obserwować świat przez to okno bez końca.Tu jest pięknie!Za oknem mamy stołówkę dla ptaków.Wlasciciel domku dba o nie,a one odwdzięczają się śpiewem.Czuje w powietrzu wiosnę.

Gdzie jest to moje miejsce na ziemi?

Mogłabym już tu zostać...

P.s Polecam film dokumentalny Oszust z Findera.