Jakoś trudno w to uwierzyć

Ostatnie tygodnie są dość trudne. Dotarło do mnie, że koleś którego znamy sześć lat sprzedał mieszkanie 

z nami. Okazuje się, że umowa sprzedaży została podpisana na początku maja. Od tej chwili nie raczył się z nami skontaktować. Jakoś ciężko mi uwierzyć, że można się tak zachować.

Mało tego, zostawił chłopaka ze wszystkimi formalnościami. Nauka z tej sytuacji jest taka, że gdy w grę wchodzą pieniądze opadają zasłony. Źle mi z tym było. Analizowałam, mieliłam i zastanawiałam się jak tak można. Zostawiam to. Widocznie można.

Staram się o tym wszystkim myśleć jak o czymś co się zaczyna. Z doświadczenia wiem, że często coś co wydawało mi się końcem świata, było jakimś początkiem.

Pomogliśmy ludziom, dziś oni pomagają nam. Dobro wraca. Może to banał i wyświechtane powiedzenie ale tu zadziałało. Mamy gdzie mieszkać. Dajemy sobie czas na przemyślenia. Nie chcę się szarpać i na gwałt czegoś szukać. To może dobry moment żeby złapać oddech i dystans do tego co się dzieje.

Myśl na dziś przetrwać pakowanie i zakończyć drugi semestr;)

Za tydzień mam urodziny, a za dwa tygodnie się wyprowadzamy.

Mam nadzieję, że maj nadal będzie mi się kojarzył z urodzinami, a nie z katastrofą mieszkaniową;)

P. s Polecane filmy:

Zachowaj spokój

Bez pożegnania

Land

Porządanie

Minx - dużo golizny więc uwaga🙈

Pozdrawiam Tangerina;)