Gdzie jest moje życie?

Wczoraj rozsypałam się po raz setny.

Nie mogłam przestać płakać.

Wiem, że się ogarnę, że się podniosę ale upadam coraz częściej i coraz bardziej boli.

Cały czas czekałam, miałam nadzieję i po raz kolejny ją straciłam.

Dziś mamy 4 kwietnia i pieniędzy z  Zusu nadal nie ma. Wściekłość miesza się z bezsilnością.

Mam ochotę coś rozpieprzyć i krzyczeć najgłośniej jak się da.

Moje myśli są coraz bardzie czarne.

Nie przypominam sobie by kiedykolwiek było mi tak źle.

Ubieram się, maluję zakładam maskę uśmiechniętej nauczycielki i wychodzę.

W środku ma dziurę, zapadam się w niej z każdym kolejnym dniem oczekiwań.

To za miesiąc, za tydzień, już jutro, nie ma i tak z każdym miesiącem.

Nie mam już pomysłu skąd brać pieniądze i energię by przetrwać kolejny dzień.

W najgorszych koszmarach nie przyszło by mi do głowy, że znajdę się w takiej sytuacji.

Jak domino, które przewróciło cały mój świat, a ja nie mam pomysłu jak go podnieść.

Czuję, że jestem w fatalnym stanie, ciągle zwodzona, oszukiwana, zawieszona w codzienności.

Muszę być silna bo inni są słabi. Ja też chcę być słaba. Choć na chwilę nie musieć myśleć i kombinować.

Nie musieć wstawać, malować sobie uśmiechu i wychodzić z domu.

Matka prawdopodobnie ma depresję ale twierdzi, że nie jest ,,psychiczna".

Dziś zadzwonili z poradni psychiatrycznej, że nie pojawiła się na wizycie. Byliśmy w szoku bo nie przyznała się, że ma wyznaczoną kolejną wizytę. Byłam wkurzona bo ktoś mógł skorzystać z terminu.

Lekarka powiedział, że na terminy czeka sie miesiącami, a ona dostała go ekspresowo i zmarnowała.

Zdaniem dr, matka ma objawy depresji ale nie chce przyjmować żadnych leków.

Dolegają jej wszystkie choroby świata tylko nie depresja.

Dziś maiła kolejna wizytę u laryngologa, który jej wyłuszczył co jej dolega.

Bóle głowy są wynikiem wysokiego ciśnienia, na które bierze leki. Niedosłuch i nadwrażliwość na wysokie tony działa na nią drażniąco co powoduje wzrost ciśnienia, a co za tym idzie bólów głowy.

Do tego czytanie ulotek wywołuje u niej nocebo. Czyta, że coś wywołuje ból głowy i ma go od samego czytania. Gdyby znowu nie poszedł z nią S. pewnie nic by z tej wizyty nie zapamiętała. Skupiona jest na sobie, a nie na tym co mówi ktoś inny.

Jestem już zmęczona. Naradziliśmy się z bratem, że nie ma co się z nią patyczkować tylko zastosować zimny prysznic. Postanowiliśmy pojechać we trójkę do niej na święta: ja, S. i brachol.

Spróbujemy na miejscu ocenić sytuację i spędzić trochę czasu razem. Ostatni raz brata widziałam 3 lata temu. Mieszka za granicą i rzadko mamy okazję się spotkać

Marzę o tym by ten koszmar wreszcie się skończył i żebym odzyskała swoje życie.

Pozdrawiam Tangerina;)