Jestem zmęczona

Dzisiaj mam wyjątkowo kiepski dzień. S. pojechał na kontrolę do Poznania. Był u kardiolożki i chyba w końcu przepisze mu leki na nadciśnienie. Jutro jeszcze ma psychiatrę i dopiero on zadecyduje czy może przyjmować te leki.

    Jeszcze przed chwilą uszarpałam się z psami bo sąsiad wysiadający z windy z psem zamiast się do niej cofnąć i pozwolić mi się wycofać, na luzaku sobie wysiadł z windy, a ja Kuzyna wciągałam na piętro, gdy w tym czasie Inka mi się wysmyknęła z obroży. Dobrze, że to nie Kuzyn bo musiałabym go szukać po osiedlu.

    Jestem zmęczona tym, że ludzie nie widzą niczego poza czubkiem własnego nosa i niestety coraz częściej zauważam to u swoich uczniów. Najważniejsze żeby mi było dobrze.

Obserwuje to w sklepach - zostawianie wózka na środku i grzebanie w produktach, podczas gdy nie ma jak przejść, na parkingach - nie poczekają aż spokojnie wyjedziesz tylko prawie w ciebie wjeżdżają, nie wypuszczą z uliczki bo ciężko zdjąć nogę z gazu i kogoś wpuścić. Wszystkim się śpieszy, wszystkim się wszystko należy. Tak niewiele potrzeba by być życzliwym i pomocnym.

Jak sobie o tym wszystkim myślę ogarnia mnie złość. Dokąd ten świat zmierza?

Człowiek, człowiekowi....

Czekałam na ten tydzień bo mieliśmy dostać świadczenie z Zusu. Wiem, że słyszymy to co miesiąc ale byłam niemal pewna, że w końcu to będzie ten poniedziałek. Pieniędzy nie ma.Jeszcze chyba nigdy w życiu nie czułam takiej bezsilności. Bo co mamy zrobić? My nawet nie mamy decyzji o przyznaniu świadczenia! Urzędniczki od 10 już miesięcy przekonują nas, że to już, że za chwilę.

Nawet nie chcę myśleć jakie mamy długi i jakie jeszcze zrobimy. Nie możemy nic zaplanować, a nasze zakupy ograniczają się do produktów spożywczych. Jak można tak człowieka upodlić i sprawić, że czuje się jak gówno?

Do mamy nie dzwoniłam tydzień. Trudno było mi zadzwonić ale nastawiłam się na odbiór i jakoś poszło.  Dotarło chyba do niej, że nie jest pępkiem świata i my też mamy swoje problemy.

Czasem nie mam już siły. Mam ochotę wejść pod koc i tam zostać. To wszystko jest za trudne.

Zawsze byłam zdania, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście, w naszej ja tego wyjścia nie widzę.

 Pozdrawiam Tangerina;)